Ben buyum!

“Ben buyum”la yaşamaya alışmak kolaydır.

İnsanın işine gelen ve yaşam biçimine, hayat stiline, alışkanlıklarına, huyuna, suyuna hemen adapte edebildiği bir kısa cümledir “Ben buyum!”

Bakmayın kısa oluşuna! Aslında çok iyi bilir ne ifade etmek istediğini…

Kısadır ya; korkarım ben ondan…

Tehlikelidir çünkü.

Kesin ve nettir.

Önce insanın hoşuna gider o asi cümle, etrafa baş kaldırıştaki ton.

Öyle ki; haklı bile olsan, onu söyleyeni haklı sanırsın o küstah cümle yüzünden…
Ve söylenişinin heyecanına, pasifliğine, verilen vurgusuna göre de gününüzün akışını, kararlarınızı, atacağınız adımı, hatta hatta başka insanların hayatını değiştirebilme gücü vardır bu kısa, yan yana gelmiş iki kelimenin.

“Ben buyum” beraberinde söylenen başka kelimelerden güç alır ayrıca…

“Ben buyum, ne yapayım?”

“Bir şey yapamam, ben buyum…”

“Kabul etmelisin, ben buyum”.

“Ben buyum, değişemem!” gibi…

Bunların hepsi tehlikelidir.
Uzak durmak gerekir.

Yanyana gelmiş bu cümleler ne yazık ki; kolaya kaçmayı tercih etmiş, hayatını yokuşa sürüp rahatını bozmak istememiş, mücadeleden kaçmış, hakkını aramamış, yanındakinin ezildiğini görünce sinmiş, susmuş ve içinden kendini “ben buyum” diyerek telkin etmiş, aynadaki kilolarını sevmemiş ama bu cümlenin arkasına saklanmış, imkanı varmış ama yardımını esirgemiş, hep bir şeylerden kaçmış, kaçtıktan iki saniye sonra bu cümleyle huzuru yakalamış, vicdanına duvar örmüş, eleştiriye gelememiş, işlerini yokuşa sürmemiş, bazen küstah, çoğu zaman cesaret edememişlerin cümlesidir bu…

Dikkat edin, çok sık kullanırlar.
Siz bazen duymazsınız bile ama onlar içlerinden sürekli böyle avunurlar.
Lütfen onlardan uzak durun.


Ve 2010’da “ben buyum” un arkasına saklanmayın… Onunla mücadele edin… Hayatın hangi alanında olursa olsun “ben buyum”la yaşamaya alışmayın.

Pek belli olmasa da sevgiyle yazdım bu hafta…

“Ben buyum!” demeden asla…

Nilüfer